Οι Αρβανίτες και μάλιστα αυτοί που είχαν εγκατασταθεί στην Αττική
αγαπούσαν την γη και τα ζωντανά γι’ αυτό ήταν αγρότες ή κτηνοτρόφοι.
Αφού τακτοποίησαν την στέγη τους δεν έμειναν αργοί. Άρχισαν να ανοίγουν
Ρουμάνια (χωράφια με άγρια βλάστηση). Οι αξίνες έπαιρναν φωτιά στα
ατσάλινα χέρια τους. Βοηθός στον αγώνα του να διαμορφώσει καλλιεργήσιμη
υπήρξε το γαϊδούρι και αργότερα το άλογο. Υπήρχε μεγάλη αγάπη του
Αρβανίτη για το άλογο γι’ αυτό και του είχαν δώσει αυτό το υπέροχο όνομα
κάλι (εκ του κάλους).
Σχίνα, πουρνάρια , βένια και ότι άλλο άγριο δένδρο ή θάμνος, φορτωνόταν στο ζώο και κατέληγαν στο τζάκι (βάτρα). Σεβόντουσαν τις ιδιοκτησίες των ντόπιων και φρόντιζαν να μην έρχονται σε προστριβές μαζί τους . Παρακολούθησαν τον τρόπο καλλιέργειας της γης των ντόπιων και τους ξεπέρασαν, αγάπησαν τη γη και αυτή τους αντάμειψε, τους έδωσε πλούσιους και νόστιμους καρπούς.
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου :http://www.marko.gr
Σχίνα, πουρνάρια , βένια και ότι άλλο άγριο δένδρο ή θάμνος, φορτωνόταν στο ζώο και κατέληγαν στο τζάκι (βάτρα). Σεβόντουσαν τις ιδιοκτησίες των ντόπιων και φρόντιζαν να μην έρχονται σε προστριβές μαζί τους . Παρακολούθησαν τον τρόπο καλλιέργειας της γης των ντόπιων και τους ξεπέρασαν, αγάπησαν τη γη και αυτή τους αντάμειψε, τους έδωσε πλούσιους και νόστιμους καρπούς.
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου :http://www.marko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου