"Θέρος - Τρύγος - Πόλεμος" ένα αφιέρωμα στον Τρύγο όπως παλιά

Λέει μια παροιμία. Ο θέρος και ο τρύγος μοιάζουν με τον πόλεμο, απαιτούν γενικό ξεσηκωμό. Ο τρύγος ήταν σωστό πανηγύρι. Οι τρυγητές ξεκινούσαν για το αμπέλι πρωί – πρωί. Τα παιδία έβρισκαν ευκαιρία να απουσιάσουν απ’ το σχολείο, συμμετέχοντας κι αυτά στον τρύγο. Συγγενείς, γειτόνοι, φίλοι αλληλοβοηθούνταν. Φόρτωναν στα ζώα κόφες, κοφίνια, βαρέλες με νερό και άλλα χρειώδη και ξεκινούσαν για το αμπέλι. Μπαίνοντας στο αμπέλι άρχιζαν το τραγούδι:

<< Μπαίνω μες στ’ αμπέλι σαν νοικοκυρά.>> Αμέσως άρχιζαν το κόψιμο των σταφυλιών τα οποία τα έρι-χναν στα κοφίνια. Όταν γέμιζαν τα κοφίνια τα έριχναν στις κόφες που βρίσκονταν φορτωμένες στα ζώα. Όταν γέμιζαν οι κόφες τις σκέπαζαν με χράμια για να μη χύνονται τα σταφύλια στους ανηφορικούς δρόμους και οδηγούσαν τα ζώα, συνήθως οι άνδρες στο σπίτι όπου βρισκόταν ο ληνός (πατητήρι).
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια : https://radioaetos.com