Κυνηγώντας χαρτονομίσματα στις εθνικές οδούς

Τον είδαμε το Σάββατο το μεσημέρι να περπατάει στην άκρη του δρόμου με σκυμμένο το κεφάλι, στη λεωφόρο Αθηνών, στο ύψος του Δαφνίου με κατεύθυνση τον Σκαραμαγκά. Δεν έδειχνε να βιάζεται ούτε να τον απασχολεί που τα αυτοκίνητα σφύριζαν δίπλα του.
Ο δρόμος είναι ταχείας κυκλοφορίας, καταλήγει στην εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου, πεζοδρόμια δεν υπάρχουν, αλλά ούτε και πεζοί. Μόνο ο κ. Γιάννης να προχωρά στις παρυφές του οδοστρώματος, σύρριζα στο προστατευτικό κιγκλίδωμα. Κάπνιζε και κουβάλαγε μια υφασμάτινη τσάντα. Εμοιαζε σχεδόν αμέριμνος.
«Καλησπέρα» του είπαμε σταματώντας λίγο παρακάτω. «Μήπως έχετε χαθεί;» «Οχι, απλώς περπατάω» είπε απλά. «Κοιτάω να δω μήπως βρω τίποτα», πρόσθεσε βλέποντας προφανώς την απορία μας. «Από τον κόσμο πέφτουν διάφορα πράγματα, όπως τρέχουν με ανοιχτά παράθυρα». Εννοούσε χρήματα. «Ομως δεν υπάρχει πια τίποτα, ο κόσμος δεν έχει πια λεφτά, πώς να του πέσουν;». Ο κ. Γιάννης είναι σήμερα 55 ετών και οργώνει τις λεωφόρους και τις εθνικές οδούς από τα 42 του. Θυμάται ακριβώς πότε. Ηταν ανήμερα τον τελικό του Euro, Ελλάδας - Πορτογαλίας.
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου : http://www.kathimerini.gr