«Δεν έχω πάει ποτέ μου στην Επίδαυρο», μου είπε πέρυσι μια φίλη μου, και αμέσως ανέλαβα να οργανώσω την πρώτη της κάθοδο στο αρχαίο θέατρο της Αργολίδας. Ξεκινήσαμε εγκαίρως από την Αθήνα και πήραμε τον δρόμο για το θέατρο. Από τη στροφή της Εθνικής και μετά, η διαδρομή γέμισε σιγά-σιγά φως, θάλασσα, πράσινο. Η φίλη μου είχε ήδη ενθουσιαστεί από το τοπίο.
Μοιραζόμουν την αδημονία της να βρεθεί σ΄αυτόν τον πραγματικά ξεχωριστό τόπο. «Το ξέρεις ότι η Επίδαυρος ήταν άντρας;», τη ρώτησα καθώς πλησιάζαμε. «Αντρας;»… «Την ώρα που σβήνουν τα φώτα, λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, θα ακούσεις τον γκιώνη, να δίνει το σήμα της έναρξης…»
Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.tilestwra.com
Μοιραζόμουν την αδημονία της να βρεθεί σ΄αυτόν τον πραγματικά ξεχωριστό τόπο. «Το ξέρεις ότι η Επίδαυρος ήταν άντρας;», τη ρώτησα καθώς πλησιάζαμε. «Αντρας;»… «Την ώρα που σβήνουν τα φώτα, λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, θα ακούσεις τον γκιώνη, να δίνει το σήμα της έναρξης…»
Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.tilestwra.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου