Τα ρέματα και η Ριβιέρα

Τα χαμένα ποτάμια της Αττικής τα θυμόμαστε συχνά – όλοι, και ιδίως εμείς που δεν τα γνωρίσαμε ποτέ. Είναι ανθρώπινη αυτή η ανάγκη. Και φτιαχτή, ταυτόχρονα. Μάθαμε να μισούμε την τσιμεντούπολη εμείς οι «γηγενείς» πρωτευουσιάνοι, τα παιδιά των μεταπολεμικών μετοίκων. Κουβαλάμε, χωρίς αμφιβολία, τα αγροτικά γονίδια των γονιών μας και τις αναμνήσεις της γενιάς που ήξερε να σπέρνει.

Πηγή/Διαβάστε περισσότερα:https://www.huffingtonpost.gr