Η εγκατάσταση του «Σταμάτη» και του «Γρηγόρη» στην Αθήνα

Στα μέσα του 20^ου αιώνα η αδιαφορία των κυβερνήσεων για την ανάπτυξη της υπαίθρου είχε ως επακόλουθο τη μαζική μετανάστευση αγροτικών πληθυσμών προς τα αστικά κέντρα, κυρίως στην Αθήνα. Έτσι επιδεινώθηκαν προϋπάρχοντα προβλήματα της πρωτεύουσας, ένα από τα οποία ήταν το κυκλοφοριακό. Η μεγάλη αύξηση τόσο των τροχοφόρων όσο και των πεζών καθιστούσε επιτακτική τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης, η οποία ήταν πλέον μόνιμη κατάσταση στις λεωφόρους του κέντρου των Αθηνών.
Η πρώτη σκέψη για την εγκατάσταση αυτόματων φωτεινών σηματοδοτών στις διασταυρώσεις των κεντρικών δρόμων έγινε το 1950 και μάλιστα είχαν παραγγελθεί τότε ειδικά φανάρια. Όμως οι συγκοινωνιολόγοι και οι πολεοδόμοι έκριναν ότι θα έπρεπε να γίνουν σχετικές μελέτες, προτού τοποθετηθεί το σύστημα. Έτσι, τοποθετήθηκαν το 1954 ορισμένοι φωτεινοί σηματοδότες σε κεντρικά σημεία της πόλης, για να μελετηθεί η αποτελεσματικότητα του μέτρου. Το σύστημα όμως ήταν ατελές, όπως φαίνεται από δημοσίευμα αθηναϊκής εφημερίδας: «Φαίνεται ότι οι αυτόματοι φωτεινοί σηματοδόται, που ρυθμίζουν την κίνησιν των τροχοφόρων, είναι αυτόματοι μόνον κατ’ όνομα. Διότι εις μερικάς διασταυρώσεις, όπου έχουν τοποθετηθεί τέτοιοι σηματοδόται, υπάρχει και ένας αστυφύλαξ που ρυθμίζει τα φώτα των με ένα διακόπτην! Βέβαια και το σύστημα αυτό είναι πρακτικώτερον από τον αστυφύλακα της Τροχαίας που στέκει εις το μέσον του δρόμου και κατευθύνει την κίνησιν με τα σήματα των χεριών του» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 24^ης Απριλίου 1954).
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου : https://chronontoulapo.wordpress.com