Ένα πράγμα που μου κλοτσάει στον γραπτό λόγο, από τα
δημοσιογραφικά κείμενα μέχρι την πεζογραφία, είναι η υπερβολική χρήση των
σημείων στίξης. Αποσιωπητικά, θαυμαστικά, με αποσυντονίζουν, τα θεωρώ ένα
διαρκές «κλείσιμο ματιού» από τον γράφοντα προς τον αναγνώστη – προτιμώ τα
συναισθήματα να μου δημιουργούνται μέσα από την ίδια τη δύναμη των λέξεων και
όχι να χειραγωγούνται.
Δεν μπορώ όμως να μη σεβαστώ την επιλογή της Λένας Μαντά να χρησιμοποιεί χωρίς φειδώ τη στίξη στα γραπτά της, αφού, όταν τη ρωτώ γιατί το επιλέγει, μου λέει με παιδιάστικη ειλικρίνεια «πόσο της αρέσει, πόσο τρελαίνεται, ειδικά για τα αποσιωπητικά που δίνουν έμφαση». Δεν μπορώ να μη σεβαστώ γενικώς το μεγαλύτερο εκδοτικό φαινόμενο του 21ου αιώνα για την Ελλάδα. Η Λένα Μαντά επιμένει να γράφει «με το ένστικτο» ό,τι θα άρεσε και στην ίδια να διαβάσει και αρνείται πεισματικά να απομακρυνθεί από αυτό το μοτίβο. Διαβάζει ελληνική λογοτεχνία, ιστορικά, αστυνομικά, και δεν θεωρεί ρομαντικά τα δικά της μυθιστορήματα, αλλά ότι εκπροσωπεί το κοινωνικό είδος. Το γεγονός πως ό,τι της αρέσει τυχαίνει να το απολαμβάνουν και εκατομμύρια Έλληνες αναγνώστες, άνθρωποι που την ακολουθούν πιστά για πάνω από μία δεκαετία σε κάθε νέο της πόνημα, δεν ξέρω αν τελικά λέει κάτι για τον «μέσο όρο» ή για τη δική της ικανότητα να εντοπίζει και να γραπώνει τον παλμό και τις ανάγκες του κοινού.
Δεν μπορώ όμως να μη σεβαστώ την επιλογή της Λένας Μαντά να χρησιμοποιεί χωρίς φειδώ τη στίξη στα γραπτά της, αφού, όταν τη ρωτώ γιατί το επιλέγει, μου λέει με παιδιάστικη ειλικρίνεια «πόσο της αρέσει, πόσο τρελαίνεται, ειδικά για τα αποσιωπητικά που δίνουν έμφαση». Δεν μπορώ να μη σεβαστώ γενικώς το μεγαλύτερο εκδοτικό φαινόμενο του 21ου αιώνα για την Ελλάδα. Η Λένα Μαντά επιμένει να γράφει «με το ένστικτο» ό,τι θα άρεσε και στην ίδια να διαβάσει και αρνείται πεισματικά να απομακρυνθεί από αυτό το μοτίβο. Διαβάζει ελληνική λογοτεχνία, ιστορικά, αστυνομικά, και δεν θεωρεί ρομαντικά τα δικά της μυθιστορήματα, αλλά ότι εκπροσωπεί το κοινωνικό είδος. Το γεγονός πως ό,τι της αρέσει τυχαίνει να το απολαμβάνουν και εκατομμύρια Έλληνες αναγνώστες, άνθρωποι που την ακολουθούν πιστά για πάνω από μία δεκαετία σε κάθε νέο της πόνημα, δεν ξέρω αν τελικά λέει κάτι για τον «μέσο όρο» ή για τη δική της ικανότητα να εντοπίζει και να γραπώνει τον παλμό και τις ανάγκες του κοινού.
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια: www.lifo.gr
Δείτε και αυτά :
"Ανώνυμο – Γύρος Ψητά" |
"Κομμώσεις Νότα" |
"Καράτε Shotokan Καπανδρίτι" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου