Οι άνθρωποι συνήθως είναι οι ιδιότητές τους. Χωρίς αυτές
είναι χειρότερα κι από γυμνοί. Σπανίως, θα δεις εν μέσω του χορού και του χαμού
κάποιον να ξεχνά τον τίτλο του. Είναι κάπως αλαζονικό, σχεδόν βλάσφημο να είσαι
ο τελευταίος νηφάλιος σε μια παρέα που έχει πιει τ' άντερά της. Μηχανικά
κανονίζεις να μπουν όλοι σε ταξί –ή κάνεις το «σχολικό»-, κάποιοι κλαίνε επάνω
σου, θυμούνται τα χειρότερα του χρόνου, θέλει εκπαίδευση για να μη σε πάρουν τα
σκάγια, αν τα πράγματα είναι πολύ χάλια και τα Χριστούγεννα πολύ της εκτόνωσης.
Μετά θέλει τέχνη για να ξεχάσεις αυτά που άκουσες: ποιος τα 'χε με ποιον, γιατί
πραγματικά χώρισαν, ποιος τράβηξε τελικά «πιστόλι». Αγάπα τους όλους, ξέχνα τα
όλα. Πηγή: www.lifo.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου