Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Όλοι άνθρωποι είμαστε, εξαρτήματα του σύμπαντος! Και μοίρα κοινή των ανθρώπων...Ο θάνατος». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του σαλού ουμανιστή καθώς ο φακός εστίαζε στο πρόσωπο του, λίγο πριν οι σφαίρες των κατακτητών τον «γαζώσουν». Επρόκειτο για έναν συγκλονιστικό μονόλογο του ηθοποιού Χρήστου Τσαγανέα στην πιο δραματική - αν και «υπέρ το δέον θεατρική», όπως έγραψε κάποιος κριτικός της εποχής - σκηνή της κωμωδίας «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948) του Αλέκου Σακελλάριου.
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια : https://www.lifo.gr
Πηγή/Διαβάστε τη συνέχεια : https://www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου