Ένα ταξίδι από τον Πειραιά προς κάθε νησιωτικό ή στεριανό προορισμό στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου, αποτελούσε από μια πραγματική Οδύσσεια και μια απόδειξη αντοχής, της άριστης φυσικής κατάστασης, αλλά και της διατήρησης της ψυχικής υγείας του ίδιου του ταξιδιώτη.
Ήταν η εποχή κατά την οποία οι περισσότεροι χερσαίοι προορισμοί εκτελούνταν ακόμα με πλοία, καθώς οι δρόμοι ήταν κακοτράχαλοι, το οδικό δίκτυο ανύπαρκτο, ενώ οι σιδηροδρομικές μεταφορές ήταν υποτυπώδεις. Το μόνο μέσο που απέμενε για να πας στο Βόλο, στην Πάτρα, στην Κόρινθο και βέβαια σε όλα τα νησιά, ήταν το βαπόρι.
Η ταλαιπωρία δεν ήταν μόνο στο ταξίδι, αλλά και στην προσπάθεια επιβίβασης στο πλοίο και της αποβίβασης από αυτό.
Η ταλαιπωρία δεν ήταν μόνο στο ταξίδι, αλλά και στην προσπάθεια επιβίβασης στο πλοίο και της αποβίβασης από αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου